паставы́, -а́я, -о́е.

1. гл. пост¹.

2. Які стаіць на пасту¹ (у 2 знач.), на ахове чаго-н.

П. міліцыянер.

Выставіць паставых (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Паста́вы г. Поста́вы

паставы́

1. прил. постово́й;

2. в знач. сущ. постово́й;

падмяні́ць ~во́га — подмени́ть постово́го

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Паста́вы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Паста́вы
Р. Паста́ў
Д. Паста́вам
В. Паста́вы
Т. Паста́вамі
М. Паста́вах

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паставы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паставы́ пастава́я паставо́е паставы́я
Р. паставо́га паставо́й
паставо́е		 паставо́га паставы́х
Д. паставо́му паставо́й паставо́му паставы́м
В. паставы́ (неадуш.)
паставо́га (адуш.)		 паставу́ю паставо́е паставы́я (неадуш.)
паставы́х (адуш.)
Т. паставы́м паставо́й
паставо́ю		 паставы́м паставы́мі
М. паставы́м паставо́й паставы́м паставы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паставы́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. паставы́ паставы́я
Р. паставо́га паставы́х
Д. паставо́му паставы́м
В. паставо́га паставы́х
Т. паставы́м паставы́мі
М. паставы́м паставы́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паставы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да паста ​1 (у 1, 2 знач.). Паставая будка. Паставы пункт.

2. Які стаіць на пасту (у 1 знач.). Паставы міліцыянер. / у знач. наз. паставы́, ‑ога, м. Карнікі наляцелі раненька, ачапілі вёску, выставілі паставых скрозь па вуліцы, загадалі нікому не выходзіць з хат. Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Паставы

т. 12, с. 167

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Паста́вы мн Pastávy i Pastáwy n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

паставы́

1. Pósten-;

пастава́я бу́дка Wáchbude f -, -n, Wáchhäus¦chen n -s, -;

2. у знач наз м Pósten m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пост¹, паста́, мн. пасты́, пасто́ў, м.

1. Асоба або група людзей, якія вядуць назіранне за чым-н. або ахоўваюць што-н.

Міліцэйскі п.

2. Месца, пункт, адкуль вядзецца назіранне, дзе знаходзіцца ахова.

Баявы п.

Памерці на пасту (перан.: пры выкананні абавязкаў).

3. Адказная пасада.

Заняць высокі п.

4. Месца, у якім сканцэнтравана кіраванне рознымі тэхнічнымі сродкамі, сігналамі.

Цэнтральны п.

|| прым. паставы́, -а́я, -о́е (да 1, 2 і 4 знач.).

Паставая будка.

Паставая служба.

Паставая ведамасць (службовы дакумент каравула).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)