пасрэ́дна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
пасрэ́дна пасрэ́дней -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

пасрэ́дна

1. нареч. посре́дственно;

адказа́ць уро́к п. — отве́тить уро́к посре́дственно;

2. в знач. сущ., нескл. (отметка) посре́дственно;

атрыма́ць па матэма́тыцы п. — получи́ть по матема́тике посре́дственно

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасрэ́дна,

1. Прысл. да пасрэдны.

2. у знач. наз. пасрэ́дна, нескл., н. Ніжэйшая станоўчая адзнака ведаў, паводзін і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасрэ́дна прысл

1. míttelmäßig;

2. у знач наз н (адзнака) die Nóte [Zensúr] áusreichend

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

посре́дственно

1. нареч. сярэ́дне, пасрэ́дна;

2. сущ. (низшая положительная оценка успеваемости) пасрэ́дна нескл., ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

miernie

пасрэдна, сярэдне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

średnio

сярэдне; так сабе; пасрэдна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

здавальня́юча,

1. Прысл. да здавальняючы.

2. у знач. наз. здавальня́юча, нескл., н. Адзнака, якой ацэньваюць сярэдні ўзровень ведаў, паводзін і пад.; пасрэдна. Атрымаць здавальняюча па фізіцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

míttelmäßig

1.

a сярэ́дні, пасрэ́дны

2.

adv пасрэ́дна

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

сярэ́дне, прысл.

Разм.

1. Ні добра, ні дрэнна; пасрэдна. Вучыцца сярэдне. Жыве ён сярэдне.

2. Не вышэй сярэдняга ўзроўню, нормы. [Тамара] невысокая, сярэдне для сваіх год распаўнелая, пышнагрудая — па-свойму прыгожая. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)