пасо́ўванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. пасо́ўванне
Р. пасо́ўвання
Д. пасо́ўванню
В. пасо́ўванне
Т. пасо́ўваннем
М. пасо́ўванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пасо́ўванне ср.

1. (туда и сюда) дви́гание;

2. (вперёд) движе́ние, продвиже́ние;

3. (о льдах) подви́жка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасо́ўванне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пасоўваць — пасунуць.

2. Невялікае зрушэнне (пра льды).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасо́ўванне н. Rücken n -s, Schíeben n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Fórtbewegung

f -, -en паступа́льны рух; рух упе́рад; перамяшчэ́нне, пасо́ўванне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)