паслё́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. паслё́н
Р. паслё́ну
Д. паслё́ну
В. паслё́н
Т. паслё́нам
М. паслё́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паслён, -у, м.

Родавая назва некаторых раслін (напр., бульбы, памідораў, а таксама тытуню, блёкату і інш.), якія ўтвараюць асобнае сямейства.

|| прым. паслёнавы, -ая, -ае.

Сямейства паслёнавых (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паслён, -ну м., бот. паслён

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паслён бот. паслён, -ну м., лі́снік, -ку м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паслён, ‑у, м.

Травяністая або кустовая расліна сямейства паслёнавых. Чорны паслён. Чорнаягадны паслён.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паслён

т. 12, с. 164

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Паслён ’травяністая або кустовая расліна сямейства паслёнавых, Solanum nigrum L.’ (ТСБМ). Укр. пасли́н, пасле́н, пасло́н, пасьлі́н, песли́на, рус. паслён. Паводле Фасмера (3, 212), першапачатковай формай была па‑сльнъ або паслѣнъ (< pa‑ і slina ’сліна’) — ’слізістая расліна’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лі́снік, -у, м.

Тое, што і паслён.

|| прым. лі́снікавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лі́снік, ‑у, м.

Тое, што і паслён.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лі́снік, -ку м., бот., см. паслён

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)