паслясло́ўе, -я, мн. -і, -яў, н.

Заключная заўвага або заключны артыкул да твора.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паслясло́ўе

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. паслясло́ўе паслясло́ўі
Р. паслясло́ўя паслясло́ўяў
Д. паслясло́ўю паслясло́ўям
В. паслясло́ўе паслясло́ўі
Т. паслясло́ўем паслясло́ўямі
М. паслясло́ўі паслясло́ўях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паслясло́ўе ср. послесло́вие

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паслясло́ўе, ‑я, н.

Заключэнне, заключны артыкул, які змяшчаецца ў канцы твора. Друкуючы гэтыя нататкі, мне б хацелася зрабіць пасляслоўе. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасляслоўе

т. 12, с. 166

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

паслясло́ўе н. Náchwort n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

послесло́вие паслясло́ўе, -сло́ўя ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

afterword [ˈɑ:ftəwɜ:d] n. паслясло́ўе; заключэ́нне (у кнізе); эпіло́г

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

posłowie

н. пасляслоўе; эпілог

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Náchwort

n -(e)s, -e паслясло́ўе

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)