паслане́ц, -нца́, мн. -нцы́, -нцо́ў, м.

Асоба, пасланая куды-н. з якім-н. даручэннем, заданнем.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паслане́ц

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. паслане́ц пасланцы́
Р. пасланца́ пасланцо́ў
Д. пасланцу́ пасланца́м
В. пасланца́ пасланцо́ў
Т. пасланцо́м пасланца́мі
М. пасланцу́ пасланца́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паслане́ц, -нца́ м.

1. посла́нец;

2. на́рочный, гоне́ц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паслане́ц, ‑нца, м.

Той, хто пасланы куды‑н. для выканання якіх‑н. даручэнняў. У штаб часта заходзілі пасланцы ад партызанскіх брыгад і атрадаў. Шчарбатаў. У тую ж ноч прыйшоў пасланец з пушчы, і .. [Алімпа] пайшла з ім. Сабаленка. / у перан. ужыв. Я ўбачыў.. [Стасю], і мне здалося, што яна — пасланец лёсу. Я ж яе ведаў... Навуменка. Не чайкі — галубы, Пасланцы міру, Ляцяць над нашым мірным караблём. Аўрамчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паслане́ц м. Bóte m -n, -n; Séndbote m; Ábgesandte (sub) m, f -n, -n (прадстаўнік)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Паслане́ц ’пасланы для выканання даручэнняў’ (ТСБМ, Грыг., Нас., Бяльк.; КЭС, лаг.; ТС). Укр. пасла́не́ць, рус. посла́нец, польск. posłaniec, н.-луж. posłanć, в.-луж. pósłanc, чэш., славац. poslanec, славен. od‑poslánec. Паўн.-слав. poslanьcь. Да слаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пасланец, пасыльны, ганец, нарачны, хадок, веставы; пасол (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

месі́я, -і, м. (кніжн.).

Пасланец Бога, які павінен прыйсці на зямлю і выратаваць чалавечы род ад зла і пакут.

|| прым. месія́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

посла́нец уст. паслане́ц, -нца́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

envoy [ˈenvɔɪ] n.

1. пасла́ннік (дыпламатычны прадстаўнік)

2. паслане́ц

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)