паскрэ́бак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. паскрэ́бак паскрэ́бкі
Р. паскрэ́бка паскрэ́бкаў
Д. паскрэ́бку паскрэ́бкам
В. паскрэ́бак паскрэ́бкі
Т. паскрэ́бкам паскрэ́бкамі
М. паскрэ́бку паскрэ́бках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паскрэ́бак, -бка м., разг. поскрёбыш

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паскрэ́бак, ‑бка, м.

Разм. Тое, што і выскрабак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паскрэ́бкі

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. паскрэ́бкі
Р. паскрэ́бак
Д. паскрэ́бкам
В. паскрэ́бкі
Т. паскрэ́бкамі
М. паскрэ́бках

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

подскрёбыш прост. паскрэ́бак, -бка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поскрёбыш разг. паскрэ́бак, -бка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́скрабак, ‑бка, м.

Разм. Маленькая булачка хлеба, спечаная з рэштак цеста; паскрэбак. // перан. Найменшае, апошняе дзіця ў сям’і.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

поскрёбки разг. паскрэ́бкі, -каў, ед. паскрэ́бак, -бка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wyskrobek

м. разм. паскрэбак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пастаўні́к, ‑а, м.

Загарадка для жывёлы ў полі. На пастаўнік Пагоніць статкі красавік, Тады змятае неба Апошні снег — Паскрэбак. Лужанін. Ад маладой травы на пастаўніках нясло мядовым водарам. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)