пасвіста́ць, -вішчу́, -ві́шчаш, -ві́шча; -вішчы́; зак.

Свістаць некаторы час, свіснуць некалькі разоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пасвіста́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пасвішчу́ пасві́шчам
2-я ас. пасві́шчаш пасві́шчаце
3-я ас. пасві́шча пасві́шчуць
Прошлы час
м. пасвіста́ў пасвіста́лі
ж. пасвіста́ла
н. пасвіста́ла
Загадны лад
2-я ас. пасвішчы́ пасвішчы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час пасвіста́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пасвіста́ць сов. посвиста́ть, посвисте́ть;

◊ пасві́шчаш, паку́ль сы́шчаш — погов. посви́щешь, пока́ взы́щешь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасвіста́ць, ‑свішчу, ‑свішчаш, ‑свішча; зак.

Свістаць некаторы час; свіснуць некалькі разоў. — Пан цівун, пабойся бога! — заступіўся за Язэпку дзед Міхаль. — Што ж ён зрабіў такога? Хіба ж няможна на дудачцы пасвістаць? Якімовіч. Каля суседскага парога залілася сабачаня, тоненька-тоненька. Алёшка пасвістаў яму і пайшоў. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насвіста́цца, ‑свішчуся, ‑свішчашся, ‑свішчацца; зак.

Разм. Уволю, доўга пасвістаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pogwizdać

зак. пасвістаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

посвиста́ть и посвисте́ть сов. пасвіста́ць, (долго, неоднократно) папасвіста́ць, папасві́стваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)