паса́жны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паса́жны паса́жная паса́жнае паса́жныя
Р. паса́жнага паса́жнай
паса́жнае		 паса́жнага паса́жных
Д. паса́жнаму паса́жнай паса́жнаму паса́жным
В. паса́жны (неадуш.)
паса́жнага (адуш.)		 паса́жную паса́жнае паса́жныя (неадуш.)
паса́жных (адуш.)
Т. паса́жным паса́жнай
паса́жнаю		 паса́жным паса́жнымі
М. паса́жным паса́жнай паса́жным паса́жных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паса́жны да́нный в прида́ное

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паса́жны, ‑ая, ‑ае.

1. Атрыманы, дадзены ў пасаг. Перад.. [шафай] ляжалі.. ўсе яе [мацерыны] святочныя спадніцы — і дзявочыя яшчэ, і пасажныя. Чорны. Дзяўчаты ў час мяцеліц ткалі, Бялілі белаю вясной І да пары прыберагалі Пасажны скарб, як гонар свой. Пысін.

2. Тое, што і пасаджоны. Птушкі ў мільён струн вяселле гралі нам, Пасажнай маткай была пчолка. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паса́ж¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

Крытая галерэя з гандлёвымі памяшканнямі.

|| прым. паса́жны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паса́г, -у, м.

Маёмасць, якую даюць бацькі ці родзічы маладой, калі яна выходзіць замуж.

Нявеста з пасагам.

|| прым. паса́жны, -ая, -ае.

П. скарб.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пасажны інструмент

т. 12, с. 159

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)