парэ́чнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. парэ́чнік
Р. парэ́чніку
Д. парэ́чніку
В. парэ́чнік
Т. парэ́чнікам
М. парэ́чніку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

парэ́чнік, -ку м. сморо́динник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парэ́чнік, ‑у, м.

Зараснік парэчак. // Галінкі, сцябліны парэчак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сморо́динник парэ́чнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)