Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
парэ́чкаж. (одна ягода смородины) сморо́дина
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Johánnisbeere
f -, -n парэ́чка
schwárze ~ — чо́рная парэ́чка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
парэ́чкі, -чак, адз.парэ́чка, -і, ДМ -чцы, ж.
Кустовая ягадная расліна з ядомымі кісла-салодкімі ягадамі, а таксама самі гэтыя ягады.
Чырвоныя, чорныя, белыя п.
|| прым.парэ́чкавы, -ая, -ае.
Парэчкавае варэнне.
П. куст.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
black currant
чо́рная парэ́чка
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
currant
[ˈkɜ:rənt]
n.
парэ́чкаf. (куст і я́гада)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
porzeczka
porzeczk|a
ж.парэчка, парэчкі;
czarne ~i — чорныя парэчкі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
сморо́динаж., бот., ед. и собир. парэ́чкі, -чак, ед.парэ́чка, -кі ж.;
кра́сная сморо́дина чырво́ныя парэ́чкі;
чёрная сморо́дина чо́рныя парэ́чкі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
парэ́чкі, ‑чак; адз.парэчка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.
1. Кустовая ягадная расліна сямейства агрэставых. У гародчыку буялі парэчкі і дзікая ружа з агрэстам.Пташнікаў.Грышка пераскочыў цераз плот у сад, пасля папоўз між кустоў парэчак і агрэсту аж у канец саду, дзе ўжо пачынаўся лес.Чарот.Ідуць радамі ў шапках шэрых Кусты парэчак і ажын.Глебка.
2.зб. Кіславата-салодкія ягады гэтай расліны чырвонага, жоўтага або чорнага колеру. Віно з парэчак. □ І я, задаволены гэткай сустрэчай, Успомніўшы Прыпяць і вёску сваю, Купіў на дарогу празрыстых парэчак ў жанчыны, падобнай на маці маю.Жычка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пуры́шка ’парэчка’ (Адм.): заружавеўшыся, маўляў, пурышкі на ясным сонцы (Лёсік) сюды ж, магчыма, і рус.пуры́ш ’індык’. Відаць, узыходзіць да *pyriti/*puriti ’смажыць, пячы’, параўн. серб.-харв.пу̏рити ’падсмажваць’, укр.пи́рити ’чырванець ад гневу’, славен.piriti se ’чырванець (ад злосці)’, польск.zapyrzyć się ’зачырванецца’, в.-луж.pyrić ’паліць’, што да *pyrь ’агонь’ (Куркіна, Этимология–1994–1996, 202–203); інакш адносна рускага слова Фасмер, 3, 410 (< рус.пы́рить ’тапырыць пер’е’). Паводле Трубачова (Зб. памяці Талстога, 1, 309), зыходнае *puriti з першапачатковым значэннем ’пячы, грэць’ захавалася толькі ў прыставачных утварэннях, куды адносяцца рус.дыял.опу́ри́ть ’абдаць мачой’ і пад. Параўн., аднак, рус.дыял.пу́рить ’мачыцца’ і папярэдняе слова. Не выключана, што з’яўляецца адаптаваным паланізмам, параўн. польск.porzeczki ’парэчкі’ (Арашонкава–Чабатар, Адм.).