парэ́нчавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. парэ́нчавы парэ́нчавая парэ́нчавае парэ́нчавыя
Р. парэ́нчавага парэ́нчавай
парэ́нчавае		 парэ́нчавага парэ́нчавых
Д. парэ́нчаваму парэ́нчавай парэ́нчаваму парэ́нчавым
В. парэ́нчавы (неадуш.)
парэ́нчавага (адуш.)		 парэ́нчавую парэ́нчавае парэ́нчавыя (неадуш.)
парэ́нчавых (адуш.)
Т. парэ́нчавым парэ́нчавай
парэ́нчаваю		 парэ́нчавым парэ́нчавымі
М. парэ́нчавым парэ́нчавай парэ́нчавым парэ́нчавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

парэ́нчавы пери́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парэ́нча, -ы, звычайна мн. -ы, -аў, ж.

Тое, што і поручань.

|| прым. парэ́нчавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пери́льный по́ручневы; парэ́нчавы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)