парэ́й, -ю, м.

Від цыбульнай расліны, прыгоднай для яды.

Цыбуля-п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

парэ́й

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. парэ́й
Р. парэ́ю
Д. парэ́ю
В. парэ́й
Т. парэ́ем
М. парэ́і

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

парэ́й, -рэ́ю м., бот. поре́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парэ́й, ‑ю, м.

Адзін з культурных відаў цыбулі з падоўжанай цыбулінай і плоскімі лістамі, прыгоднымі для яды.

[Ад лац. porrum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парэ́й

(ад лац. porrum)

адзін з культурных відаў цыбулі з падоўжанай цыбулінай і плоскімі лістамі, прыгоднымі для яды.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Парэ́й ’адзін з культурных відаў цыбулі з падоўжанай цыбулінай і плоскімі лістамі, прыгоднымі да яды’ (ТСБМ). З рус. поре́й ’тс’ (параўн. Крукоўскі, Уплыў, 88), дзе запазычана праз ням. Porrei з франц. porrée ад лац. porrum ’тс’ (Міклашыч, 261; Праабражэнскі, 2, 106; Фасмер, 329).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

цыбу́ля-парэ́й

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. цыбу́ля-парэ́й
Р. цыбу́лі-парэ́ю
Д. цыбу́лі-парэ́ю
В. цыбу́лю-парэ́й
Т. цыбу́ляй-парэ́ем
цыбу́ляю-парэ́ем
М. цыбу́лі-парэ́і

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

цыбу́ля-парэ́й, род. цыбу́лі-парэ́ю ж. лук-поре́й м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сява́к, севаку, м.

Тое, што і парэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

leek [li:k] n. цыбу́ля-парэ́й

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)