пары́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пары́к парыкі́
Р. парыка́ парыко́ў
Д. парыку́ парыка́м
В. пары́к парыкі́
Т. парыко́м парыка́мі
М. парыку́ парыка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пары́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Накладная прычоска з натуральных ці сінтэтычных валасоў, нашытых на аснову.

Насіць п.

Акцёр у парыку.

|| памянш. парычо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

|| прым. парыко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пары́к, -ка́ м. пари́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пары́к, ‑а, м.

Накладная прычоска з натуральных ці сінтэтычных валасоў, нашытых на аснову. Насіць парык. Парык акцёра.

[Ад фр. perruque.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парык

т. 12, с. 155

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пары́к м Perücke n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пары́к

(рус. парик, ад фр. perruque)

накладная прычоска з натуральных ці сінтэтычных валасоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Пары́к ’накладная прычоска з натуральных ці сінтэтычных валасоў, нашытых на аснову’ (ТСБМ). З рус. пари́к ’тс’, якое з гал. paruik або непасрэдна з франц. perruque ’тс’ (параўн. Фасмер, 3, 206).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пари́к пары́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

peruka

ж. парык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)