парыва́ць гл. парваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

парыва́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. парыва́ю парыва́ем
2-я ас. парыва́еш парыва́еце
3-я ас. парыва́е парыва́юць
Прошлы час
м. парыва́ў парыва́лі
ж. парыва́ла
н. парыва́ла
Загадны лад
2-я ас. парыва́й парыва́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час парыва́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

парыва́ць несов. порыва́ть;

п. адно́сіны з кім-не́будзь — порыва́ть отноше́ния с ке́м-л.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што і без дап.

1. Незак. да парваць (у 5 знач.).

2. Настойліва вабіць, заманьваць куды‑н. З якой незвычайнай сілай парываюць .. [старасвецкія шляхі Беларусі] да сябе і як моцна дакранаюцца да струн душы! Колас. / у безас. ужыв. Паходню парывала неадкладна зайсці да Кудзіных — хоць бы яны дазналіся пра яго прыезд. Хадкевіч. // Узрушаць, хваляваць. І ўстануць з’явы, як жывыя, Малюнкі сэрцу дарагія, І моцна душу парываюць. Колас. Праз колькі дзесяткаў год ужо гучалі .. [словы Купалы], узрушалі, парывалі не адно сэрца. Ліс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парва́ць, -ву́, -ве́ш, -ве́; -вём, -вяце́, -ву́ць; -ві́; -ва́ны; зак., што.

1. Разарваць або крыху падраць.

П. вяроўку.

П. адзенне.

2. перан., з кім. Адразу, рэзка спыніць (знаёмства, адносіны і пад. з кім-н.).

П. дыпламатычныя адносіны.

П. з ранейшымі сябрамі.

◊

Жылы парваць (разм.) — надарвацца ад цяжкай працы.

|| незак. парыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

парыва́нне ср. порыва́ние; см. парыва́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

порыва́ть несов. парыва́ць; разрыва́ць;

порыва́ть отноше́ния с ке́м-л. парыва́ць (разрыва́ць) адно́сіны з кім-не́будзь;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

break with the past

парыва́ць зь міну́лым

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

break with

парыва́ць, разрыва́ць з кім-чым (сябро́ўства), пасвары́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

парыва́цца несов.

1. (пытаться, стремиться что-л. сделать) порыва́ться;

2. страд. порыва́ться; см. парыва́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)