паршы́ўка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. паршы́ўка паршы́ўкі
Р. паршы́ўкі паршы́вак
Д. паршы́ўцы паршы́ўкам
В. паршы́ўку паршы́вак
Т. паршы́ўкай
паршы́ўкаю		 паршы́ўкамі
М. паршы́ўцы паршы́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паршы́ўка ж., прост., бран. парши́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паршы́ўка, ‑і, ДМ ‑шыўцы; Р мн. ‑шывак; ж.

Разм. Жан. да паршывец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паршы́вец, -ы́ўца, мн. -ы́ўцы, -ы́ўцаў, м. (разм.).

Дрэнны, паршывы (у 2 знач.) чалавек, нягоднік.

|| ж. паршы́ўка, -і, ДМ -ы́ўцы, мн. -ы́ўкі, -ы́вак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

парши́вка паршы́ўка, -кі ж., шалудзі́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)