парха́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
парха́ты |
парха́тая |
парха́тае |
парха́тыя |
| Р. |
парха́тага |
парха́тай
парха́тае |
парха́тага |
парха́тых |
| Д. |
парха́таму |
парха́тай |
парха́таму |
парха́тым |
| В. |
парха́ты (неадуш.)
парха́тага (адуш.) |
парха́тую |
парха́тае |
парха́тыя (неадуш.)
парха́тых (адуш.) |
| Т. |
парха́тым |
парха́тай
парха́таю |
парха́тым |
парха́тымі |
| М. |
парха́тым |
парха́тай |
парха́тым |
парха́тых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ По́ршы мн. л. ’парша’ (Шат.; лях., Сл. ПЗБ), ’парша, шалуды’ (Байк. і Некр.), vперхаць’ (Юрч. СНЛ), сюды ж пархаты ’што мае паршу: вашывы, які чэшацца’, рус. дыял. перх ’перхаць’, польск. parchu каш. pjerx, н.-луж. parch ’кароста’, славен. дыял. pfh, параўн. таксама лац. porgō / porrigö ’струп, перхаць’. Першаснае значэнне ’тое, што сыплецца’, прадстаўленае ў роднасных порскаць / пырскаць ’кідаць, сыпаць, цярушыць’ (Мяркулава, Этимология–1970, 153. 154, 170). Вытворнае ад прасл. *рых‑ > *рьгх‑ > *pors‑, гл. перхаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)