парфу́ма, -ы, ж.

Духі, адэкалон.

|| прым. парфу́мны, -ая, -ае.

П. магазін.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

парфу́ма

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. парфу́ма
Р. парфу́мы
Д. парфу́ме
В. парфу́му
Т. парфу́май
парфу́маю
М. парфу́ме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

парфу́ма ж., разг. духи́ мн.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парфу́ма, ‑ы, ж.

Разм. Духі, адэкалон. Жонка ўсміхнулася. Падала флакон з парфумаю «Лілія». Баранавых. Адзенне аддавала даўно забытымі пахамі жаночай пекнаты і парфумы. Мурашка.

[Фр. parfums.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парфу́ма ж Parfüm n -s, -e, Parfum [par´fɛ̃:] n -s, -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

парфума

Том: 24, старонка: 19.

img/24/24-019_0130_Парфума.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

парфу́ма

(фр. parfum = прыемны пах)

касметычныя сродкі (духі, адэкалон, пудра і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Парфу́ма ’духі, адэкалон’ (ТСБМ), парфу́м (Нас.), парфуна (Яруш.) ’тс’, парху́ма ’духі, пах’ (Шпіл.). Ст.-бел. парфума, перфума, перхуна (Булыка, Лекс. запазыч., 109). З польск. parfuma < франц. parfum < лац. perfumāre ’выпарацца’ (параўн. Брукнер, 396).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

perfumy

мн. духі; парфума

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

нясто́йкі únbeständig; flüchtig;

нясто́йкіая парфу́ма flüchtiges Par füm

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)