парта́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм., пагард.).

Чалавек, які нядбала, няўмела выконвае сваю работу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

парта́ч

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. парта́ч партачы́
Р. партача́ партачо́ў
Д. партачу́ партача́м
В. партача́ партачо́ў
Т. партачо́м партача́мі
М. партачу́ партача́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

парта́ч, -ча́ м., прост., груб. порта́ч

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парта́ч, ‑а, м.

Разм. груб. Чалавек, які нядбала або няўмела выконвае сваю работу. За што ні возьмуцца — ну хоць ты плач! — Цудоўны матэрыял пакрэмзаюць на латы. ... Нажніцы ж, так сказаць, былі не вінаваты, Бо імі працаваў кравец-партач. Корбан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парта́ч м. разм. пагард. Stümper m -s, -;

ну і парта́ч! So ein Schúster!

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

порта́ч прост. парта́ч, -ча́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парта́чыць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. парта́чу парта́чым
2-я ас. парта́чыш парта́чыце
3-я ас. парта́чыць парта́чаць
Прошлы час
м. парта́чыў парта́чылі
ж. парта́чыла
н. парта́чыла
Загадны лад
2-я ас. парта́ч парта́чце
Дзеепрыслоўе
цяп. час парта́чачы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

partacz

м. пагард. халтуршчык, партач

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Парта́чыць ’рабіць што-небудзь дрэнна, недакладна, без ведання справы’ (ТСБМ, Мат. Гом., Мядзв.), парта́ч ’чалавек, які нядбайна або няўмела выконвае сваю справу’ (ТСБМ, Др.-Падб., Мядзв.), порта́ч ’партач; бядняк, галадранец’ (ТС). Запазычанне з польск. (як аб гэтым сведчыць наяўнасць ‑ар‑) partaczyć, partacz ’тс’ (Кюнэ, Poln., 86), якое да pъrtiti (рус. портить) (Брукнер, 397).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

cobbler [ˈkɒblə] n.

1. dated шаве́ц, які́ займаецца рамо́нтам абу́тку

2. derog. парта́ч

3. : pl. cobblers BrE, infml бязглу́здзіца, лухта́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)