паро́нім
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
паро́нім |
паро́німы |
| Р. |
паро́німа |
паро́німаў |
| Д. |
паро́німу |
паро́німам |
| В. |
паро́нім |
паро́німы |
| Т. |
паро́німам |
паро́німамі |
| М. |
паро́німе |
паро́німах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
паро́нім м., лингв. паро́ним
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паро́ним лингв. паро́нім, -ма м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
paronym [ˈpærənɪm] n. ling. паро́нім
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
паро́німы, ‑аў; адз. паронім, ‑а, м.
Словы, вельмі блізкія па марфалагічнаму складу і гучанню, але розныя па значэнню («база» і «базіс», «чалавечы» і «чалавечны»).
[Ад грэч. para — поруч і ónyma — імя, назва.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)