паро́нім

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. паро́нім паро́німы
Р. паро́німа паро́німаў
Д. паро́німу паро́німам
В. паро́нім паро́німы
Т. паро́німам паро́німамі
М. паро́німе паро́німах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паро́нім м., лингв. паро́ним

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паро́ним лингв. паро́нім, -ма м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

paronym [ˈpærənɪm] n. ling. паро́нім

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паро́німы, ‑аў; адз. паронім, ‑а, м.

Словы, вельмі блізкія па марфалагічнаму складу і гучанню, але розныя па значэнню («база» і «базіс», «чалавечы» і «чалавечны»).

[Ад грэч. para — поруч і ónyma — імя, назва.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)