Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
па́рнасцьIж. па́рность;
п. размяшчэ́ння — па́рность расположе́ния
па́рнасцьIIж. духота́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
па́рнасць1, ‑і, ж.
Уласцівасць парнага 1 (у 3 знач.).
па́рнасць2, ‑і, ж.
Гарачае, насычанае выпарэннямі, вільгаццю паветра; вільготная цеплыня. А сонца жарыць, млеюць далі, І парнасць землю абняла.Колас.Сонца, пераваліўшыся за поўдзень, здавалася, шпарчэй пачало апускацца над лесам, але парнасць стаяла нясцерпная.Пташнікаў.Печ пагрэлася, па хаце пайшла парнасць.Чорны.// Выпарэнні, туман. Бліскацела іржавая балотная вада, над якою застыла парнасць.Пестрак.Цёплая парнасць падымалася ад возера, ад зямлі.Чарнышэвіч.Павітаўшыся, і госць і гаспадар прыселі на бервяне, прыгрэтым не так сонцам, як земляной парнасцю.Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
па́рнасцьгл. духата
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
па́рны², -ая, -ае.
Душны, насычаны вільгаццю.
Парнае паветра.
|| наз.па́рнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паахрыпа́ць, ‑ае; ‑аем, ‑аеце, ‑аюць; зак.
Ахрыпнуць — пра ўсіх, многіх. Навокал такая парнасць і цеплыня, аж драчы ў лазняку за агародам паахрыпалі ад крыку.Дайліда.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заду́ха, ‑і, ДМ ‑дусе, ж.
Разм.
1.Парнасць, духата. Не зважаючы на расу і сырасць, адчувалася ўжо набліжэнне дзённай задухі.Мележ.
2.перан. Спешка ў рабоце, якая стамляе, знясільвае. Узваліць стагакід ношку, і ў нас адразу задуха — раскідваеш, разносіш па стозе.Місько.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Тоц у выразе: тоц у тоц ’вельмі падобны’ (ТС). Няясна; відаць, не можа разглядацца асобна ад падобнага выраза точ у точ ’вельмі дакладна, падобна’, гл. точ. Праблему складае канец слова, гл. аналагічнае чаргаванне ў цот (гл.) пры рус.чёт ’парнасць, пара’. Параўн. макед.дыял.тоцки ’толькі, адзіна; зусім мала’, якое Тодараў (Этим. етюди, 83) выводзіць з то́лку ’столькі’ (< *толцки); разм. тоцне ’цюкнуць’. Магчыма, пад уплывам тыц (гл.) таго ж паходжання.