па́ркінг

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. па́ркінг па́ркінгі
Р. па́ркінга па́ркінгаў
Д. па́ркінгу па́ркінгам
В. па́ркінг па́ркінгі
Т. па́ркінгам па́ркінгамі
М. па́ркінгу па́ркінгах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

па́ркінг м. Párking n -s, -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

па́ркінг

(англ. parking)

вызначанае месца стаянкі механічных сродкаў перамяшчэння.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

па́ркінг

(англ. parking)

спецыяльна абсталяванае месца для часовай стаянкі аўтатранспарту.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

parking [ˈpɑ:kɪŋ] n.

1. паркава́нне, парко́ўка

2. па́ркінг, парко́ўка, стая́нка;

No parking! Стая́нка забаро́нена!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Párkplatz

m -es, -plätze стая́нка (аўтамашы́н), па́ркінг

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

parking, ~u

м. стаянка (аўтамабіляў); паркінг;

parking płatny — платная стаянка;

parking strzeżony — стаянка з аховай; вартаваная стаянка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)