паржаве́ць

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. паржаве́е паржаве́юць
Прошлы час
м. паржаве́ў паржаве́лі
ж. паржаве́ла
н. паржаве́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час паржаве́ўшы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паржаве́ць сов. поржаве́ть; (о многих предметах — ещё) перержа́веть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паржаве́ць, ‑ее; зак.

1. Стаць іржавым; заржавець. Гільзы яшчэ трохі паблісквалі, але бляск гэты быў цьмяны — яны паржавелі. Чыгрынаў.

2. Заржавець — пра ўсё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паржаве́ць verrósten vi (s), róstig wérden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

поржа́ве́ть сов., разг. паржаве́ць; (заржаветь) заржаве́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)