параша́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. параша́ны параша́ная параша́нае параша́ныя
Р. параша́нага параша́най
параша́нае		 параша́нага параша́ных
Д. параша́наму параша́най параша́наму параша́ным
В. параша́ны
параша́нага		 параша́ную параша́нае параша́ныя
параша́ных
Т. параша́ным параша́най
параша́наю		 параша́ным параша́нымі
М. параша́ным параша́най параша́ным параша́ных

Крыніцы: dzsl2007.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

параша́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. параша́ны параша́ная параша́нае параша́ныя
Р. параша́нага параша́най
параша́нае		 параша́нага параша́ных
Д. параша́наму параша́най параша́наму параша́ным
В. параша́ны
параша́нага		 параша́ную параша́нае параша́ныя
параша́ных
Т. параша́ным параша́най
параша́наю		 параша́ным параша́нымі
М. параша́ным параша́най параша́ным параша́ных

Кароткая форма: параша́на.

Крыніцы: dzsl2007.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Пару́ха ’трывога, замяшанне’ (Нас., Гарэц., Яруш.). Да рух, рушыць (гл.). Да таго ж кораня парушэнне ’душэўная трывога’ (Нас., Гарэц., Яруш.), парашаны ’псіхічна хворы’ (Сцяшк.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)