парафі́н, -у, м.

Воскападобнае рэчыва, якое здабываецца пераважна з нафты.

|| прым. парафі́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

парафі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. парафі́н
Р. парафі́ну
Д. парафі́ну
В. парафі́н
Т. парафі́нам
М. парафі́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

парафі́н, -ну м. парафи́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парафі́н, ‑у, м.

Воскападобнае рэчыва, якое здабываецца з нафтапрадуктаў.

[Фр. paraffine.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парафін

т. 12, с. 93

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

парафі́н м хім Paraffín n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

парафі́н

(н.-лац. paraffinum, ад лац. parum = мала + affmis = родны)

белае або жоўтае рэчыва, падобнае да воску, якое здабываецца пераважна з нафты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Парафі́н ’воскападобнае рэчыва, якое здабываецца з нафтапрадуктаў’ (ТСБМ). З рус. парафи́н, якое з ням. Parafin ’тс’. Назва дадзена яго адкрывальнікам К. Райхенбахам (1830) з-за яго нейтральнасці адносна рэактываў. Ад лац. parum ’мала’, affinis ’роднасны’ (Фасмер, 3, 204; там жа і інш. літ-ра).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

парафи́н спец. парафі́н, -ну м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парафі́ністы, ‑ая, ‑ае.

Які змяшчае ў сабе парафін. Парафіністая нафта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)