па́расткавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. па́расткавы па́расткавая па́расткавае па́расткавыя
Р. па́расткавага па́расткавай
па́расткавае		 па́расткавага па́расткавых
Д. па́расткаваму па́расткавай па́расткаваму па́расткавым
В. па́расткавы (неадуш.)
па́расткавага (адуш.)		 па́расткавую па́расткавае па́расткавыя (неадуш.)
па́расткавых (адуш.)
Т. па́расткавым па́расткавай
па́расткаваю		 па́расткавым па́расткавымі
М. па́расткавым па́расткавай па́расткавым па́расткавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

па́расткавы бот. по́рослевый, ростко́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́расткавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да парастка (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́расткавы бат. Keim-; Spross-

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

па́растак, -тка, мн. -ткі, -ткаў, м.

1. Маладая галінка, сцябло расліны з лісцем, якое вырасла ад больш старога сцябла ці ствала, або малая галінка, якая вырасла ад кораня асноўнай расліны.

Маладыя парасткі на старым ствале.

2. Сцябло расліны ў самым пачатку яго развіцця з насення.

Насенне пусціла парасткі.

3. звычайна мн., перан., чаго. Першае праяўленне, пачатак чаго-н., зародак.

Парасткі новага.

|| прым. па́расткавы, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ростко́вый па́расткавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)