парапла́ў
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
парапла́ў |
парапла́вы |
| Р. |
парапла́ва |
парапла́ваў |
| Д. |
парапла́ву |
парапла́вам |
| В. |
парапла́ў |
парапла́вы |
| Т. |
парапла́вам |
парапла́вамі |
| М. |
парапла́ве |
парапла́вах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
parowiec
м. параход, параплаў
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
steamboat
[ˈsti:mboʊt]
n.
парапла́ў -ва m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
steamship
[ˈsti:mʃɪp]
n.
парапла́ў -ва m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
transoceanic
[,træns,oʊʃiˈænɪk]
adj.
1) трансакія́нскі (парапла́ў)
2) заакія́нскі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
steamer
[ˈsti:mər]
n.
1) парапла́ў -ва m.
2) параво́з -а m.
3) парава́я кастру́ля
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
greyhound
[ˈgreɪhaʊnd]
1) хорт харта́ m. (паляўні́чы саба́ка)
2) быстрахо́дны акія́нскі парапла́ў
3) аўто́бус да́льніх рэ́йсаў
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
helm
I [helm]
1.
n.
1) стырно́ n., руль -я́ m., стырнаво́е ко́ла
2) ула́да f., кірава́ньне n., Fig. дзяржа́ўнае стырно́
2.
v.t.
1) кірава́ць, накіро́ўваць стырно́м (парапла́ў), стырнава́ць
2) кірава́ць дзяржа́вай, прадпрые́мствам
II [helm]
n.
гл. helmet
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
haul
[hɔl]
1.
v.t.
1)
а) цягну́ць, валачы́
б) пераво́зіць
2) мяня́ць кіру́нак (пра парапла́ў, ве́цер)
3) мяня́ць кіру́нак свае́ дзе́йнасьці
2.
n.
1) ця́га f.; выця́гваньне (не́рата)
2) пераво́з -у m., пераво́зка f.
3) здабы́ча f.; то́ня f. (уло́ў ад аднаго́ за́кіду не́рата)
4) informal трафе́й -я m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ship
[ʃɪp]
1.
n.
1) карабе́ль -ля́ m., вадапла́ў, парапла́ў -ва m.
2) самалёт -а m., касьмі́чны карабе́ль
3) экіпа́ж карабля́
2.
v.t., (-pp-)
1) грузі́ць (-ца) на карабе́ль, право́дзіць паса́дку
2) сяда́ць на карабе́ль, вадапла́ў, падаро́жнічаць вадапла́вам
3) пасыла́ць, пераво́зіць тава́р, пасы́лку
4) набіра́ць экіпа́ж
5) паступа́ць, найма́цца на слу́жбу на караблі́
He shipped as cook — Ён наня́ўся на карабе́ль ку́харам
•
- give up the ship
- one’s ship comes home
- one’s ship comes in
- run a tight ship
- ship out
- jump ship
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)