парано́ік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, хворы на параною.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

парано́ік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. парано́ік парано́ікі
Р. парано́іка парано́ікаў
Д. парано́іку парано́ікам
В. парано́іка парано́ікаў
Т. парано́ікам парано́ікамі
М. парано́іку парано́іках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

парано́ік м., мед. парано́ик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парано́ік, ‑а, м.

Чалавек, хворы на паранойю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парано́ік

(ад паранойя)

чалавек, хворы на паранойю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

парано́ик разг. парано́ік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паранаі́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Жан. да параноік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

paranoik

м. параноік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

paranoiac

[,pærəˈnɔɪæk]

1.

n.

парано́ік -а m.; хво́ры на парано́ю

2.

adj.

паранаі́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)