парано́я, -і, ж.

Хранічнае душэўнае захворванне, якое характарызуецца ўстойлівым трызненнем.

|| прым. паранаі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

парано́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. парано́я
Р. парано́і
Д. парано́і
В. парано́ю
Т. парано́яй
парано́яю
М. парано́і

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

парано́я ж., мн. нет, мед. парано́йя

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Параноя (мед.) 8/619

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

паранаі́чны гл. параноя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

paranoia [ˌpærəˈnɔɪə] n. med. парано́ідная шызафрэні́я, парано́я

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

paranoia

[,pærəˈnɔɪə]

n.

парано́я f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

paranoja

ж. мед. параноя

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)