паражэ́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Прыхільнік паражэнства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паражэ́нец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. паражэ́нец паражэ́нцы
Р. паражэ́нца паражэ́нцаў
Д. паражэ́нцу паражэ́нцам
В. паражэ́нца паражэ́нцаў
Т. паражэ́нцам паражэ́нцамі
М. паражэ́нцу паражэ́нцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паражэ́нец, -нца м., полит. пораже́нец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паражэ́нец, ‑нца, м.

Прыхільнік паражэнства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паражэ́нец м. Defätíst m -en, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пораже́нец полит. паражэ́нец, -нца м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

defetysta

м. паражэнец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Defätíst

m -en, -en паражэ́нец

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

defeatist

[dɪˈfi:tɪst]

1.

n.

паражэ́нец -ца m., капітуля́нт -а m.

2.

adj.

паражэ́нскі, капітуля́нцкі

defeatist attitude — паражэ́нскае ста́ўленьне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)