парады́чны гл. пародыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

парады́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. парады́чны парады́чная парады́чнае парады́чныя
Р. парады́чнага парады́чнай
парады́чнае		 парады́чнага парады́чных
Д. парады́чнаму парады́чнай парады́чнаму парады́чным
В. парады́чны (неадуш.)
парады́чнага (адуш.)		 парады́чную парады́чнае парады́чныя (неадуш.)
парады́чных (адуш.)
Т. парады́чным парады́чнай
парады́чнаю		 парады́чным парады́чнымі
М. парады́чным парады́чнай парады́чным парады́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

парады́чны пароди́ческий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парады́чны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і парадыйны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парады́чны parodístisch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

паро́дыя, -і, мн. -і, -дый, ж.

1. Твор, сатырычны або камічна падроблены пад іншы твор.

П. на апавяданне.

2. перан. Насмешка, здзек са знешняга, няўдалага пераймання чаго-н., скажонага падабенства да чаго-н.

Не абутак, а адна п.

|| прым. парады́йны, -ая, -ае і парады́чны, -ая, -ае.

Парадыйны жанр.

Парадычны прыём.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пароди́ческий парады́чны, парады́йны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)