парагва́йка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
парагва́йка |
парагва́йкі |
| Р. |
парагва́йкі |
парагва́ек |
| Д. |
парагва́йцы |
парагва́йкам |
| В. |
парагва́йку |
парагва́ек |
| Т. |
парагва́йкай
парагва́йкаю |
парагва́йкамі |
| М. |
парагва́йцы |
парагва́йках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
парагва́йка парагва́йка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
парагва́йка,
гл. парагвайцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
парагва́йцы, ‑аў; адз. парагваец, ‑вайца, м.; парагвайка, ‑і, ДМ ‑вайцы; мн. парагвайкі, ‑ваек; ж.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Парагвая.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)