парава́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. парава́н парава́ны
Р. парава́на парава́наў
Д. парава́ну парава́нам
В. парава́н парава́ны
Т. парава́нам парава́намі
М. парава́не парава́нах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

парава́н​2

(фр. paravent)

шырма.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

◎ Парава́н ’занавеска’ (Сцяшк., Мат. Гом.). З польск. parawan (ik) ’шырма, прыкрыццё’. Польск. з франц. paravent ’тс’, літаральна ’супраць ветру’ (Брукнер, 396).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

парава́н​1

(англ. paravane, ад гр. para = пры, каля + англ. vane = лопасць вінта)

прыстасаванне тыпу трала для засцярогі карабля ў час руху ад мін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)