парабалі́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
парабалі́чны |
парабалі́чная |
парабалі́чнае |
парабалі́чныя |
| Р. |
парабалі́чнага |
парабалі́чнай
парабалі́чнае |
парабалі́чнага |
парабалі́чных |
| Д. |
парабалі́чнаму |
парабалі́чнай |
парабалі́чнаму |
парабалі́чным |
| В. |
парабалі́чны (неадуш.)
парабалі́чнага (адуш.) |
парабалі́чную |
парабалі́чнае |
парабалі́чныя (неадуш.)
парабалі́чных (адуш.) |
| Т. |
парабалі́чным |
парабалі́чнай
парабалі́чнаю |
парабалі́чным |
парабалі́чнымі |
| М. |
парабалі́чным |
парабалі́чнай |
парабалі́чным |
парабалі́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
парабалі́чны параболи́ческий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
парабалі́чны, ‑ая, ‑ае.
Спец.
1. Які мае форму парабалы. Парабалічная арбіта.
2. Які мае форму парабалоіда. Парабалічнае люстра. // Заснаваны на скарыстанні люстра, якое мае форму парабалы. Парабалічны пражэктар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
парабалі́чны матэм parábelhaft, parabólisch
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
пара́бала, -ы, мн. -ы, -бал, ж.
У матэматыцы: лінія перасячэння круглага конуса плоскасцю, паралельнай якой-н. датычнай плоскасці гэтага конуса.
|| прым. парабалі́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
парабалі́чны
(гр. parabolikos = параўнальны)
1) які мае форму парабалы;
2) іншасказальны, алегарычны.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
ру́парна-парабалі́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ру́парна-парабалі́чны |
ру́парна-парабалі́чная |
ру́парна-парабалі́чнае |
ру́парна-парабалі́чныя |
| Р. |
ру́парна-парабалі́чнага |
ру́парна-парабалі́чнай
ру́парна-парабалі́чнае |
ру́парна-парабалі́чнага |
ру́парна-парабалі́чных |
| Д. |
ру́парна-парабалі́чнаму |
ру́парна-парабалі́чнай |
ру́парна-парабалі́чнаму |
ру́парна-парабалі́чным |
| В. |
ру́парна-парабалі́чны (неадуш.)
ру́парна-парабалі́чнага (адуш.) |
ру́парна-парабалі́чную |
ру́парна-парабалі́чнае |
ру́парна-парабалі́чныя (неадуш.)
ру́парна-парабалі́чных (адуш.) |
| Т. |
ру́парна-парабалі́чным |
ру́парна-парабалі́чнай
ру́парна-парабалі́чнаю |
ру́парна-парабалі́чным |
ру́парна-парабалі́чнымі |
| М. |
ру́парна-парабалі́чным |
ру́парна-парабалі́чнай |
ру́парна-парабалі́чным |
ру́парна-парабалі́чных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
параболи́ческий парабалі́чны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
parabolic
[,pærəˈbɑ:lɪk]
adj.
парабалі́чны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)