папі́ць, -п’ю́, -п’е́ш, -п’е́; -п’ём, -п’яце́, -п’ю́ць; -пі́ў, -піла́, -ло́; -пі́; зак., што і чаго.

Тое, што і выпіць.

П. малака.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пап’ю́ пап’ё́м
2-я ас. пап’е́ш пап’яце́
3-я ас. пап’е́ пап’ю́ць
Прошлы час
м. папі́ў папілі́
ж. папіла́
н. папіла́
папіло́
Загадны лад
2-я ас. папі́ папі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час папі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

папі́ць сов.

1. (всё, многое) вы́пить;

2. (нек-рое время) попи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папі́ць, ‑п’ю, ‑п’еш, ‑п’е; ‑п’ём, ‑п’яце; пр. папіў, ‑піла, ‑піло; заг. пані; зак., што і чаго.

1. Выпіць, напіцца чаго‑н. Поўдзень. Духата. Адны пасажыры пабеглі пашукаць чаго папіць, другія выйшлі проста размяцца. Ракітны. — Піць хачу, — сказала .. [Зося]. — Можна папіць вады? Хомчанка.

2. Выпіць усё, многае. [Жагула:] — Проша, госцікі, да стала. Папіць гарэлку мы і без мужыка патрапім. Крапіва.

3. і без дап. Піць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пачаява́ць, ‑чаюю, ‑чаюеш, ‑чаюе; зак.

Разм. Папіць чаю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папапі́ць, -п’ю́, -п’е́ш, -п’е́; -п’ём, -п’яце́, -п’ю́ць; -пі́ў, -піла́, -ло́ і папапіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., чаго (разм.).

Піць неаднаразова; папіць многа чаго-н.

Папапіць (папапіваць) піўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

побра́жничать сов., уст., обл. пагуля́ць, папі́ць, пабанкетава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

почаёвничать сов., прост. папі́ць ча́ю (гарба́ты), пачаява́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пахлё́баць

‘папіць, паесці чаго-небудзь і без прамога дапаўнення’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пахлё́баю пахлё́баем
2-я ас. пахлё́баеш пахлё́баеце
3-я ас. пахлё́бае пахлё́баюць
Прошлы час
м. пахлё́баў пахлё́балі
ж. пахлё́бала
н. пахлё́бала
Загадны лад
2-я ас. пахлё́бай пахлё́байце
Дзеепрыслоўе
прош. час пахлё́баўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

popić

зак.

1. запіць;

2. папіць;

popić wody — папіць вады;

3. выпіць;

on lubi popić — ён любіць выпіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)