папіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. што. Піць патроху.

Сядзяць, каву папіваюць.

2. Пакрыху, але не часта піць спіртное, п’янстваваць (разм.).

Пачаў п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папіва́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. папіва́ю папіва́ем
2-я ас. папіва́еш папіва́еце
3-я ас. папіва́е папіва́юць
Прошлы час
м. папіва́ў папіва́лі
ж. папіва́ла
н. папіва́ла
Загадны лад
2-я ас. папіва́й папіва́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час папіва́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

папіва́ць несов. попива́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. што. Піць патроху, не спяшаючыся або час ад часу. Я ўспомніў, як у адной экзатычнай кватэры мы сядзелі і папівалі сухое віно пад крыкі шматлікіх папугаяў. Караткевіч.

2. Разм. П’янстваваць зрэдку, час ад часу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

попива́ть несов., разг. папіва́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

popijać

незак.

1. запіваць;

2. папіваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)