папуа́с

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. папуа́с папуа́сы
Р. папуа́са папуа́саў
Д. папуа́су папуа́сам
В. папуа́са папуа́саў
Т. папуа́сам папуа́самі
М. папуа́се папуа́сах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

папуа́с папуа́с, -са м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папуа́с,

гл. папуасы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папуа́с м антр Pápua m -, -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Pápua

m -s, -s папуа́с

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

папуа́сы, ‑аў; адз. папуас, ‑а, м.; папуаска, ‑і, ДМ ‑пуасцы; мн. папуаскі, ‑сак; ж.

Карэннае насельніцтва Новай Гвінеі і некаторых другіх астравоў Меланезіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)