па́пства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. па́пства
Р. па́пства
Д. па́пству
В. па́пства
Т. па́пствам
М. па́пстве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

па́пства ср. па́пство

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́пства, ‑а, н.

Улада папы, перыяд улады папы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папства

т. 12, с. 71

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

па́пства н Pápsttum n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

па́пство па́пства, -ва ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Pápsttum

n -s па́пства

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

АВІНЬЁНСКАЕ ПАЛАНЕ́ННЕ ПА́ПАЎ,

«вавілонскі палон», перыяд у гісторыі папства, калі рымскія папы трапілі ў паліт. залежнасць ад франц. караля і вымушаны былі перанесці сваю рэзідэнцыю ў 1309—77 (з перапынкам 1367—70) з Рыма ў Авіньён (Францыя). Сведчыла пра паражэнне папства ў барацьбе з феад. манархіямі Еўропы за паліт. ўплыў.

т. 1, с. 64

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

papacy

[ˈpeɪpəsi]

n., pl. -cies

1) па́пства

а) паса́да, ула́да па́пы

б) пэры́яд ула́ды па́пы

2) усе́ па́пы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

галіка́нства

(ад лац. gallicanus = гальскі)

рэлігійна-палітычны рух, прыхільнікі якога дабіваліся аўтаноміі французскай каталіцкай царквы ад папства (13—18 ст.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)