папрыстава́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. папрыстаю́ папрыстаё́м
2-я ас. папрыстае́ш папрыстаяце́
3-я ас. папрыстае́ папрыстаю́ць
Прошлы час
м. папрыстава́ў папрыстава́лі
ж. папрыстава́ла
н. папрыстава́ла
Загадны лад
2-я ас. папрыстава́й папрыстава́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час папрыстава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

папрыстава́ць сов.

1. (да каго, чаго) (о многом, о многих) приста́ть; (о липком, клейком — ещё) прили́пнуть (к кому, чему);

2. (да чаго) (о многом) обле́чь (что);

3. (да чаго) (о многом) приле́чь (к чему);

4. (о многих) уста́ть, изнемо́чь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папрыстава́ць, ‑стае; ‑стаём, ‑стаяце, ‑стаюць; зак.

1. (1 і 2 ас. мн. не ўжыв.). Прыстаць, прыліпнуць у многіх месцах. Да кары і сучкоў папрыставалі шматкі чорнай і рыжай поўсці. Сачанка.

2. Далучыцца да каго‑, чаго‑н. — пра ўсіх, многіх. Хлопцы папрыставалі да кампаніі. // Застацца дзе‑н. з якой‑н. мэтай — пра ўсіх, многіх. Браты папрыставалі па чужых вёсках у прымы. Місько.

3. (1 і 2 ас. мн. не ўжыв.). Прычаліць да берага — пра ўсё, многае або пра ўсіх, многіх. Караблі папрыставалі да прыстані.

4. Вельмі стаміцца, прыстаць — пра ўсіх, многіх. Папрыставалі коні ў дарозе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

попристава́ть сов., разг. папрыстава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)