папра́вачны гл. папраўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папра́вачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. папра́вачны папра́вачная папра́вачнае папра́вачныя
Р. папра́вачнага папра́вачнай
папра́вачнае		 папра́вачнага папра́вачных
Д. папра́вачнаму папра́вачнай папра́вачнаму папра́вачным
В. папра́вачны (неадуш.)
папра́вачнага (адуш.)		 папра́вачную папра́вачнае папра́вачныя (неадуш.)
папра́вачных (адуш.)
Т. папра́вачным папра́вачнай
папра́вачнаю		 папра́вачным папра́вачнымі
М. папра́вачным папра́вачнай папра́вачным папра́вачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

папра́вачны попра́вочный; почи́ночный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папра́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -ра́вак, ж.

1. гл. паправіцца, паправіць.

2. Змена, дадатак, якія папраўляюць што-н.

П. да плана.

Жыццё ўносіць свае папраўкі.

|| прым. папра́вачны, -ая, -ае (да 2 знач.; спец.).

П. каэфіцыент.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

попра́вочный папра́вачны;

попра́вочный коэффицие́нт мат. папра́вачны каэфіцые́нт.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

почи́ночный рамо́нтны; папра́вачны;

почи́ночная мастерска́я рамо́нтная майстэ́рня;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)