Папо́ўшчына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Папо́ўшчына
Р. Папо́ўшчыны
Д. Папо́ўшчыне
В. Папо́ўшчыну
Т. Папо́ўшчынай
Папо́ўшчынаю
М. Папо́ўшчыне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

папо́ўшчына

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. папо́ўшчына
Р. папо́ўшчыны
Д. папо́ўшчыне
В. папо́ўшчыну
Т. папо́ўшчынай
папо́ўшчынаю
М. папо́ўшчыне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

папо́ўшчына ж., неодобр. попо́вщина

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Папоўшчына (в., Кіраўскі р-н) 9/124

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

папо́ўшчына, ‑ы, ж.

1. Адзін з напрамкаў у стараверстве.

2. Рэлігійна-містычныя погляды, вераванні і забабоны, якія падтрымлівае царква. Філасофія, якая вучыць, што сама фізічная прырода ёсць вытворнае, — ёсць чысцейшая філасофія папоўшчыны. Ленін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

попо́вщина пренебр. папо́ўшчына, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)