паплаўны́ гл. поплаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паплаўны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паплаўны́ паплаўна́я паплаўно́е паплаўны́я
Р. паплаўно́га паплаўно́й
паплаўно́е		 паплаўно́га паплаўны́х
Д. паплаўно́му паплаўно́й паплаўно́му паплаўны́м
В. паплаўны́ (неадуш.)
паплаўно́га (адуш.)		 паплаўну́ю паплаўно́е паплаўны́я (неадуш.)
паплаўны́х (адуш.)
Т. паплаўны́м паплаўно́й
паплаўно́ю		 паплаўны́м паплаўны́мі
М. паплаўны́м паплаўно́й паплаўны́м паплаўны́х

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

по́плаў, -лаву, мн. паплавы́, паплаво́ў, м.

Луг у пойме ракі.

Касіць п.

|| памянш. паплаво́к, -лаўка́, мн. -лаўкі́, -лаўко́ў, м.

|| прым. паплаўны́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Плаву́ха ’яжджаль, ранняя асака, Carex L.’ (слуц., ЛА, 1), плаву́шка ’тс’ (Сл. Брэс.), паплаву́ха, паплаву́шка, паплаўны ’тс’ (Нар. лекс., ТС. Расл. св.). Да плаў t (гл.). Семантыка развівалася ад ’нізкі луг, балота’ (параўн. польск. pławy ’тс’) > ’трава, якая вырастае на такім балоце, лузе, ці пакрывае яго’, параўн. рус. пск. плаву́ха -зелень на паверхні сажалкі, става’, плавучина ’балотная трава, мох, што шчыльна пакрываюць возера’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)