папе́рчыць гл. перчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папе́рчыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. папе́рчу папе́рчым
2-я ас. папе́рчыш папе́рчыце
3-я ас. папе́рчыць папе́рчаць
Прошлы час
м. папе́рчыў папе́рчылі
ж. папе́рчыла
н. папе́рчыла
Загадны лад
2-я ас. папе́рчы папе́рчыце
Дзеепрыслоўе
прош. час папе́рчыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

папе́рчыць сов. попе́рчи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папе́рчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

Пасылаць перцам, пакласці ў што‑н. перцу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́рчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; незак., што.

Пасыпаць перцам.

П. булён.

|| зак. напе́рчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны і папе́рчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

поперчи́ть сов. папе́рчыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папе́рчаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад паперчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)