папасто́йваць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
папасто́йваю |
папасто́йваем |
| 2-я ас. |
папасто́йваеш |
папасто́йваеце |
| 3-я ас. |
папасто́йвае |
папасто́йваюць |
| Прошлы час |
| м. |
папасто́йваў |
папасто́йвалі |
| ж. |
папасто́йвала |
| н. |
папасто́йвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
папасто́йвай |
папасто́йвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
папасто́йваўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
папастая́ць, -таю́, -таі́ш, -таі́ць; -таі́м, -таіце́, -тая́ць; -то́й і папасто́йваць, -аю, -аеш, -ае; зак. (разм.).
Стаяць доўга, неаднаразова.
Прыйшлося папастаяць (папастойваць) у чарзе.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
папасто́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Тое, што і папастаяць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
постоя́ть сов.
1. (некоторое время) пастая́ць, (долго, неоднократно) папастая́ць, папасто́йваць;
постоя́ть на платфо́рме пастая́ць на платфо́рме;
2. (защитить, оградить от чего-л.) пастая́ць;
постоя́ть за себя́ пастая́ць за сябе́;
постоя́ть за ро́дину пастая́ць за радзі́му;
3. (повелительное наклонение 2-го лица ед. и мн. ч.) / посто́й, посто́йте пасто́й, пасто́йце; (подожди, подождите) пачака́й, пачака́йце;
посто́йте, я вспо́мню пачака́йце, я ўспо́мню.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)