папавучы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. папавучу́ папаву́чым
2-я ас. папаву́чыш папаву́чыце
3-я ас. папаву́чыць папаву́чаць
Прошлы час
м. папавучы́ў папавучы́лі
ж. папавучы́ла
н. папавучы́ла
Загадны лад
2-я ас. папавучы́ папавучы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час папавучы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

папавучы́ць сов. (долго)

1. поучи́ть; пообуча́ть;

2. поучи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папавучы́ць, ‑вучу, ‑вучыш, ‑вучыць; зак., каго-што.

Разм. Доўга вучыць; навучыць многа каго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папавучы́ць, -учу́, -у́чыш, -у́чыць і папаву́чваць, -аю, -аеш, -ае; зак., каго-што (разм.).

Доўга вучыць; павучыць многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

поучи́ть сов. павучы́ць, (долго) папаву́чваць, папавучы́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папаву́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Тое, што і папавучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)