панізо́ўе, -я, н.

Мясцовасць па ніжнім цячэнні ракі.

|| прым. панізо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Панізо́ўе

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Панізо́ўе
Р. Панізо́ўя
Д. Панізо́ўю
В. Панізо́ўе
Т. Панізо́ўем
М. Панізо́ўі

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

панізо́ўе

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. панізо́ўе
Р. панізо́ўя
Д. панізо́ўю
В. панізо́ўе
Т. панізо́ўем
М. панізо́ўі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

панізо́ўе ср. понизо́вье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

панізо́ўе, ‑я, н.

Мясцовасць, якая знаходзіцца па ніжнім цячэнні ракі. Панізоўе ракі Лены.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Панізоўе

т. 12, с. 46

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Панізо́ўе ’нізіна’ (Сл. ПЗБ, Яшкін), панізо́ўшчына ’тс’ (ТС). Конфікснае ўтварэнне ад ніз (па‑ + оўj‑е — параўн. Сцяцко, Афікс. наз., 253).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

панізоўе Нізіна, нізкае месца ў ніжнім цячэнні ракі (Жытк.).

□ в. Панізоўе Віц.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

понизо́вье панізо́ўе, -зо́ўя ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)