панізо́ўе, -я, н.

Мясцовасць па ніжнім цячэнні ракі.

|| прым. панізо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Панізо́ўе

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Панізо́ўе
Р. Панізо́ўя
Д. Панізо́ўю
В. Панізо́ўе
Т. Панізо́ўем
М. Панізо́ўі

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

панізо́ўе

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. панізо́ўе
Р. панізо́ўя
Д. панізо́ўю
В. панізо́ўе
Т. панізо́ўем
М. панізо́ўі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

панізо́ўе ср. понизо́вье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

панізо́ўе, ‑я, н.

Мясцовасць, якая знаходзіцца па ніжнім цячэнні ракі. Панізоўе ракі Лены.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Панізоўе (в.) 1/485 (к.), 486; 8/80

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Панізоўе

т. 12, с. 46

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Панізо́ўе ’нізіна’ (Сл. ПЗБ, Яшкін), панізо́ўшчына ’тс’ (ТС). Конфікснае ўтварэнне ад ніз (па‑ + оўj‑е — параўн. Сцяцко, Афікс. наз., 253).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

панізоўе Нізіна, нізкае месца ў ніжнім цячэнні ракі (Жытк.).

□ в. Панізоўе Віц.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

понизо́вье панізо́ўе, -зо́ўя ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)