паніжэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; зак.

1. Зрабіцца ніжэйшым або размясціцца ніжэй.

Чалавек ад страху паніжэў.

Сонца паніжэла.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Паменшыцца (пра ўзровень, інтэнсіўнасць і пад.).

Напружанне току паніжэла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паніжэ́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паніжэ́ю паніжэ́ем
2-я ас. паніжэ́еш паніжэ́еце
3-я ас. паніжэ́е паніжэ́юць
Прошлы час
м. паніжэ́ў паніжэ́лі
ж. паніжэ́ла
н. паніжэ́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час паніжэ́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паніжэ́ць сов.

1. (стать ниже) пони́зиться;

2. (уменьшиться — об уровне, степени и т.п.) пони́зиться, сни́зиться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паніжэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.

1. Зрабіцца, стаць ніжэйшым або размясціцца ніжэй. Матчын дом, здаецца, яшчэ глыбей уехаў у зямлю, паніжэў, паблажэў. Навуменка. Ляснік падышоў да браканьера, і той адразу панік, паніжэў. Кірэенка. Сонца паніжэла і зрабілася нейкім асабліва літасцівым і добразычлівым да зямлі: не пячэ, не сушыць, а толькі песціць — нібыта купае яе, стомленую і знямоглую за лета, у ласкавых промнях. Васілевіч.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Паменшыцца (аб узроўні, інтэнсіўнасці і пад.). Напружанне току паніжэла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паніжэ́ць sínken* vi (s), fállen* vi (s); sich vermíndern, ábnehmen* vi (паменшыцца)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)