паню́хаць гл. нюхаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паню́хаць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паню́хаю паню́хаем
2-я ас. паню́хаеш паню́хаеце
3-я ас. паню́хае паню́хаюць
Прошлы час
м. паню́хаў паню́халі
ж. паню́хала
н. паню́хала
Загадны лад
2-я ас. паню́хай паню́хайце
Дзеепрыслоўе
прош. час паню́хаўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паню́хаць сов. поню́хать;

◊ п. по́раху — поню́хать по́роху;

і. п. не даць — и поню́хать не дать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паню́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Зак. да нюхаць (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паню́хаць ríechen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ню́хаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; незак.

1. каго-што. Удыхаць праз нос які-н. пах.

Н. паветра.

2. што. Удыхаць у нос (лекавы, наркатычны і пад. сродак).

Н. нашатыр.

3. перан. Выведваць, высочваць (разм.).

◊

І не нюхаў чаго (разм., неадабр.) — не зведаў чаго-н., не ведае чаго-н.

Не нюхаць пораху — не быць на вайне, не ваяваць.

|| зак. паню́хаць, -аю, -аеш, -ае; -аны (да 1 знач.).

|| аднакр. нюхну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. ню́ханне, -я, н.; прым. ню́хальны, -ая, -ае.

Н. тытунь.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наню́хацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак., чаго (разм.).

Панюхаць чаго-н. уволю, многа.

Н. кветак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

поню́хать сов., прям., перен. паню́хаць;

◊

и поню́хать не дать і паню́хаць не даць;

поню́хать по́роху паню́хаць по́раху;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

powąchać

незак. панюхаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

заню́хаць

‘панюхаць што-небудзь; перабіць пах чаго-небудзь чым-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заню́хаю заню́хаем
2-я ас. заню́хаеш заню́хаеце
3-я ас. заню́хае заню́хаюць
Прошлы час
м. заню́хаў заню́халі
ж. заню́хала
н. заню́хала
Загадны лад
2-я ас. заню́хай заню́хайце
Дзеепрыслоўе
прош. час заню́хаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)