па́нус

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. па́нус
Р. па́нусу
Д. па́нусу
В. па́нус
Т. па́нусам
М. па́нусе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

па́нус I, -су м., мед. па́ннус

па́нус II, м., бот. па́нус

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

панус​1

(лац. pannus = кавалачак тканіны)

запаленне рагавіцы вока, што выклікаецца часцей за ўсё трахомай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

па́нус​2

(н.-лац. panus)

шапкавы базідыяльны грыб сям. паліпоравых, які расце на драўніне, сухіх або жывых галінках пераважна лісцевых дрэў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

па́ннус мед. па́нус, -су м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)