пантэі́зм, -у, м.

Рэлігійна-філасофскія погляды, паводле якіх Бог атаясамліваецца з прыродай.

|| прым. пантэісты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пантэі́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. пантэі́зм
Р. пантэі́зму
Д. пантэі́зму
В. пантэі́зм
Т. пантэі́змам
М. пантэі́зме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пантэі́зм, -му м., филос. пантеи́зм

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пантэі́зм, ‑у, м.

Філасофскае ідэалістычнае вучэнне, паводле якога бог атаясамліваецца з прыродай.

[Ад грэч. pan — усё і theōs — бог.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пантэізм 1/125; 7/87, 333; 8/84; 9/543; 10/378

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

пантэізм

т. 12, с. 53

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пантэі́зм

(ад пан- + гр. theos = бог)

філасофскае ідэалістычнае вучэнне, якое атаясамлівае навакольную рэчаіснасць з богам (параўн. дэізм, тэізм).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пантеи́зм филос. пантэі́зм, -му м., мн. нет;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

panteizm, ~u

м. пантэізм

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пан...,

Першая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на поўны ахоп з’явы, на поўнае панаванне, поўную перавагу таго, што абазначана другой часткай, напрыклад: панславізм, пантэізм.

[Грэч. pán — усё.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)